M.16, 1. 
E.6 1.
M.3 1. 
C.4 1. 
O.14 1.
O.1 
E.2 1. 
O.3 1. 
M.7 1.
M16

Lepkością lub tarciem wewnętrznym nazywamy zjawisko występowania sił stycznych przeciwstawiających się przemieszczeniu jednych części ciała względem innych jego części.

Współczynnik lepkości cieczy  jest to stosunek ciśnienia stycznego p wywołującego przesuwanie się jednych warstw cieczy po drugich do gradientu (spadku) prędkości V w cieczy .

Dla kuli mamy K= 6p i równanie przechodzi w tzw. prawo Stokesa:

F_l = 6p r h v

W miarę wzrastania prędkości, zgodnie z prawem Stokesa, opór lepkości

coraz bardziej rośnie i w pewnej chwili siła ciężkości staje się równa sumie F_l + F_w

F_w=V_cg

gdzie:

c –gęstość cieczy (ośrodka)

Warunek równowagi sił ma postać:

mg = 6rhn + V_cg

skąd:

E6

Roztwory wodne kwasów, zasad, soli, które przewodzą prąd elektryczny nazywamy elektrolitami. Zjawisko przepływu prądu przez te roztwory , oraz zachodzące przy tym zmiany (procesy chemiczne) nazywamy elektrolizą. _CuSO4Cu²⁺_+SO4^2-

Załóżmy, że czynnikiem wiążącym w cząsteczkach związku chemicznym jest przyciąganie elektryczne jonów różnoimiennych (wchodzących w ich skład), widzimy wówczas, że gdy wprowadzimy taką cząstkę do rozpuszczalnika o dużej przenikalności elektrycznej, zmniejszą się siły wzajemnego oddziaływania między jonami. Może temu także towarzyszyć rozpad cząstki na jony, czyli dysocjacja elektrolityczna:

M3

Przyspieszenie ziemskie wynosi:

Wahadłem matematycznym płaskim nazywamy punkt materialny poruszający się po łuku w polu grawitacyjnym.

Zależność okresu drgań T wahadła matematycznego od maksymalnego kąta wychylenia _m:

Ze wzoru wynika, że okres drgań wahadła rośnie wraz ze wzrostem maksymalnego wychylenia. Można przyjąć (dla kątów </2), że powyższy wzór ma następującą postać:

Gdy będziemy zmniejszać wartość kąta, to w końcu przy →0 okres przestanie zależeć od wychylenia i otrzymamy:

Występują wówczas drgania harmoniczne (siła proporcjonalna do wychylenia). W praktyce, z powodu niedokładności przyrządów pomiarowych przedział wartości , w którym okres T jest niezależny od wychylenia jest szerszy.

C4

Definicja ciepła właściwego w danej temperaturze T pod stałym ciśnieniem:

Liczbowo C oznacza ilość ciepła potrzebnego do ogrzania 1 g danego ciała o 1 K. Mierzy się ją w kaloriach na 1g i na 1 K lub w Joulach na kg i na K.

Przyrost ciepła jest inaczej mówiąc przyrostem energii wewnętrznej U ciała wyrażonej wzorem:

Gdzie wskaźnik n przy Ek i Ep oznacza sumowanie rozciągnięte na n cząsteczkach ciała.

Między przyrostem ciepła ciała, a przyrostem energii wewnętrznej ciała zachodzi związek równoważności:

Pomiary ilości ciepła przeprowadzamy w odpowiednio skonstruowanych naczyniach kalorymetrycznych, które zmniejszają do minimum straty ciepła, związane z ucieczką na zewnątrz lub z wnikaniem do wewnątrz. Do naszego doświadczenia użyliśmy kalorymetru wodnego. Składa się on z dwu cylindrycznych naczyń metalowych umieszczonych jedno wewnątrz drugiego. Naczynie wewnętrzne spoczywające na korkach lub innych izolatorach termicznych, ze względu na swe dobre przewodnictwo cieplne - metal - bierze udział w wymianie cieplnej w całej swej masie. Naczynie zewnętrzne o ściankach wypolerowanych zabezpiecza od strat na promieniowanie. W górnej pokrywce, stanowiącej uzupełnienie osłony termicznej, znajdują się otwory na wprowadzenie do wnętrz termometru T i grzałki oporowej.

O14

Jeżeli ciało stałe, przez które płynie prąd elektryczny, umieścić w polu magnetycznym, to na nośniki ładunku działa siła Lorentza, określona równaniem:.

Siła Lorentza jest przejawem oddziaływania zewnętrznego pola magnetycznego z wirowym polem magnetycznym powstającym wokół poruszających się nośników i powoduje zakrzywienie torów elektronów w kierunku jednej ze ścianek płytki półprzewodnika. W przypadku, gdy wektor prędkości jest prostopadły do wektora indukcji magnetycznej, możemy zapisać:

Efekt Halla – zjawisko fizyczne polegające na wystąpieniu różnicy potencjałów w przewodniku, w którym płynie prąd elektryczny, gdy przewodnik znajduje się w poprzecznym do płynącego prądu polu magnetycznym. Napięcie to, zwane napięciem Halla, pojawia się między płaszczyznami ograniczającymi przewodnik, prostopadle do płaszczyzny wyznaczanej przez kierunek prądu i wektor indukcji pola magnetycznego. Jest ono spowodowane działaniem siły Lorentza na ładunki poruszające się w polu magnetycznym.

O1

Ognisko – w optyce, punkt, w którym przecinają się promienie świetlne, początkowo równoległe do osi optycznej, po przejściu przezukład optyczny skupiający (ognisko rzeczywiste) lub punkt, w którym przecinają się przedłużenia tych promieni po przejściu przez rozpraszający układ optyczny (ognisko pozorne).
 

Ogniskowa (odległość ogniskowa) – odległość pomiędzy ogniskiem układu optycznego a punktem głównym układu optycznego, np. odległość środka soczewki od punktu, w którym skupione zostaną promienie świetlne, które przed przejściem przez soczewkę biegły równolegle do jej osi. Ogniskową można określić zarówno dla soczewek i ich układów, jak i dla zwierciadeł.  

M16

Lepkością lub tarciem wewnętrznym nazywamy zjawisko występowania sił stycznych przeciwstawiających się przemieszczeniu jednych części ciała względem innych jego części.

Współczynnik lepkości cieczy  jest to stosunek ciśnienia stycznego p wywołującego przesuwanie się jednych warstw cieczy po drugich do gradientu (spadku) prędkości V w cieczy .

Dla kuli mamy K= 6p i równanie przechodzi w tzw. prawo Stokesa:

F_l = 6p r h v

W miarę wzrastania prędkości, zgodnie z prawem Stokesa, opór lepkości

coraz bardziej rośnie i w pewnej chwili siła ciężkości staje się równa sumie F_l + F_w

F_w=V_cg

gdzie:

c –gęstość cieczy (ośrodka)

Warunek równowagi sił ma postać:

mg = 6rhn + V_cg

skąd:

E6

Roztwory wodne kwasów, zasad, soli, które przewodzą prąd elektryczny nazywamy elektrolitami. Zjawisko przepływu prądu przez te roztwory , oraz zachodzące przy tym zmiany (procesy chemiczne) nazywamy elektrolizą. _CuSO4Cu²⁺_+SO4^2-

Załóżmy, że czynnikiem wiążącym w cząsteczkach związku chemicznym jest przyciąganie elektryczne jonów różnoimiennych (wchodzących w ich skład), widzimy wówczas, że gdy wprowadzimy taką cząstkę do rozpuszczalnika o dużej przenikalności elektrycznej, zmniejszą się siły wzajemnego oddziaływania między jonami. Może temu także towarzyszyć rozpad cząstki na jony, czyli dysocjacja elektrolityczna:

M3

Przyspieszenie ziemskie wynosi:

Wahadłem matematycznym płaskim nazywamy punkt materialny poruszający się po łuku w polu grawitacyjnym.

Zależność okresu drgań T wahadła matematycznego od maksymalnego kąta wychylenia _m:

Ze wzoru wynika, że okres drgań wahadła rośnie wraz ze wzrostem maksymalnego wychylenia. Można przyjąć (dla kątów </2), że powyższy wzór ma następującą postać:

Gdy będziemy zmniejszać wartość kąta, to w końcu przy →0 okres przestanie zależeć od wychylenia i otrzymamy:

Występują wówczas drgania harmoniczne (siła proporcjonalna do wychylenia). W praktyce, z powodu niedokładności przyrządów pomiarowych przedział wartości , w którym okres T jest niezależny od wychylenia jest szerszy.

C4

Definicja ciepła właściwego w danej temperaturze T pod stałym ciśnieniem:

Liczbowo C oznacza ilość ciepła potrzebnego do ogrzania 1 g danego ciała o 1 K. Mierzy się ją w kaloriach na 1g i na 1 K lub w Joulach na kg i na K.

Przyrost ciepła jest inaczej mówiąc przyrostem energii wewnętrznej U ciała wyrażonej wzorem:

Gdzie wskaźnik n przy Ek i Ep oznacza sumowanie rozciągnięte na n cząsteczkach ciała.

Między przyrostem ciepła ciała, a przyrostem energii wewnętrznej ciała zachodzi związek równoważności:

Pomiary ilości ciepła przeprowadzamy w odpowiednio skonstruowanych naczyniach kalorymetrycznych, które zmniejszają do minimum straty ciepła, związane z ucieczką na zewnątrz lub z wnikaniem do wewnątrz. Do naszego doświadczenia użyliśmy kalorymetru wodnego. Składa się on z dwu cylindrycznych naczyń metalowych umieszczonych jedno wewnątrz drugiego. Naczynie wewnętrzne spoczywające na korkach lub innych izolatorach termicznych, ze względu na swe dobre przewodnictwo cieplne - metal - bierze udział w wymianie cieplnej w całej swej masie. Naczynie zewnętrzne o ściankach wypolerowanych zabezpiecza od strat na promieniowanie. W górnej pokrywce, stanowiącej uzupełnienie osłony termicznej, znajdują się otwory na wprowadzenie do wnętrz termometru T i grzałki oporowej.

O14

Jeżeli ciało stałe, przez które płynie prąd elektryczny, umieścić w polu magnetycznym, to na nośniki ładunku działa siła Lorentza, określona równaniem:.

Siła Lorentza jest przejawem oddziaływania zewnętrznego pola magnetycznego z wirowym polem magnetycznym powstającym wokół poruszających się nośników i powoduje zakrzywienie torów elektronów w kierunku jednej ze ścianek płytki półprzewodnika. W przypadku, gdy wektor prędkości jest prostopadły do wektora indukcji magnetycznej, możemy zapisać:

Efekt Halla – zjawisko fizyczne polegające na wystąpieniu różnicy potencjałów w przewodniku, w którym płynie prąd elektryczny, gdy przewodnik znajduje się w poprzecznym do płynącego prądu polu magnetycznym. Napięcie to, zwane napięciem Halla, pojawia się między płaszczyznami ograniczającymi przewodnik, prostopadle do płaszczyzny wyznaczanej przez kierunek prądu i wektor indukcji pola magnetycznego. Jest ono spowodowane działaniem siły Lorentza na ładunki poruszające się w polu magnetycznym.

O1

Ognisko – w optyce, punkt, w którym przecinają się promienie świetlne, początkowo równoległe do osi optycznej, po przejściu przezukład optyczny skupiający (ognisko rzeczywiste) lub punkt, w którym przecinają się przedłużenia tych promieni po przejściu przez rozpraszający układ optyczny (ognisko pozorne).

Ogniskowa (odległość ogniskowa) – odległość pomiędzy ogniskiem układu optycznego a punktem głównym układu optycznego, np. odległość środka soczewki od punktu, w którym skupione zostaną promienie świetlne, które przed przejściem przez soczewkę biegły równolegle do jej osi. Ogniskową można określić zarówno dla soczewek i ich układów, jak i dla zwierciadeł.